Alarmerende filmpjes kijken als werk: hoe ga je daarmee om?
Helaas is het probleem met beelden op social media dat het zonder de juiste kennis lastig is om te zeggen of ze authentiek zijn. Toch is het een schat aan informatie voor Amnesty International. Een speciaal team, het Digital Verification Corps (DVC), checkt of er mensenrechten geschonden worden om zo alsnog bewijsmateriaal te verzamelen tegen de aanstichters.
Ik heb dit werk één jaar gedaan. Ik ben Mark, 23 jaar en besloot dit werk naast mijn studie internationale mensen- en oorlogsrecht te doen. Ik zocht dagelijks op Twitter, Facebook en YouTube naar foto’s of filmpjes van martelingen, onrechtmatig wapengebruik in oorlog of andere onmenselijke daden. Daarna onderzocht ik of alles wat over het filmpje wordt gezegd, zoals de tijd en locatie, wel klopt. Als blijkt dat dit inderdaad het geval is, kan Amnesty International het gebruiken om het incident wereldkundig te maken.
Hoe belangrijk dit werk ook is, het kan voor de onderzoeker ook negatieve gevolgen hebben. Je moet constant kijken naar verontrustende beelden, wat kan leiden tot ‘secundair trauma’. Als je indirect wordt geconfronteerd met traumatische evenementen, kun je onbedoeld het trauma herbeleven of voel je constante gejaagdheid. Het lastige is dat je de symptomen moeilijk in jezelf kan herkennen. Daarom moet je er alles aan doen om dit te voorkomen.
Gelukkig kreeg ik vanaf dag één hiervoor al een spoedcursus. Hoe kun je deze effecten van het werk herkennen? We mochten niet langer dan een paar uur of in de avond werken. Iedereen kreeg ook een partner, zodat je niet alleen was. De eerste beelden waren gelukkig niet zo alarmerend, pas later kreeg ik filmpjes te zien van mensen die gemarteld en in elkaar geslagen werden met grote houten balken.
Daarnaast hadden we een ‘detox-groep’: een app-groep waarin iedereen grappige of vrolijke foto’s of filmpjes plaatste. Dat kanaal gebruikten we om het werk met een goed humeur los te laten. Door deze vaste stroom aan kattenfilmpjes en niezende panda’s werden we ook als team hechter.
Zwakte
Na een aantal maanden kreeg ik een ‘resilience training’, waarbij we meer de diepte ingingen over ‘secundair trauma’. We leerden dat het uiten van stress geen teken van zwakte is, maar juist van kracht. Omdat we deze training als groep deden, ontstond een fijne sfeer, iedereen steunde elkaar.
Je kunt zelf ook dingen doen om de effecten te minimaliseren. Heb je het geluid van een video niet nodig, zet het dan uit. Zitten er bepaalde stukken in een video die specifiek vervelend zijn, plak er een papiertje voor zodat je daar niet naar hoeft te kijken. Het allerbelangrijkste blijft toch dat je altijd blijft praten: met elkaar en met je leidinggevende. Zij weten wat je meemaakt en zijn getraind om je te helpen.
Ondanks dat het werk zwaar was, heb ik er niets aan overgehouden. Het werk kan ook een ongelooflijke boost geven, als je bijvoorbeeld hoort dat het werk is voorgedragen aan de VN. Dat is wat het zo speciaal maakt: met iets simpels als het zoeken naar filmpjes op YouTube, kun je echt het verschil maken.
Gebied(en):
- Stress
- Persoonlijkheid
Bron: AD.nl
