Als je het niet ‘te druk’ hebt, doe je dan je werk wel goed?

Een paar maanden geleden ontving ik een persbericht met de titel: ‘Burn-outs zijn hip!’ En hoewel ik hier toen heel hard om moest lachen en mij afvroeg wie de PR voor dit bedrijf deed, raakte het ook een andere snaar. Namelijk een snaar van herkenning. Want, hoewel mensen met een burn-out dit niet hebben omdat het ‘hip’ is (voordat mensen denken dat ik dat beweer), is het onderwerp dat tót die burn-out leidt wél hip: (te) druk zijn.

In mijn omgeving begonnen zo’n vijf jaar geleden de eerste mensen te praten over burn-out-klachten. Het was druk op werk, de stress werd te veel en de combinatie met een druk privéleven hielp ook niet. Tijd om op de rem te stappen en wat rustiger aan te doen. Want vijf dagen per week werken in combinatie met deze snelle drukke wereld zorgt ervoor dat er extreem veel van je verwacht wordt. Je staat immers altijd ‘aan.’

Bij Bedrock schrijven we ook regelmatig over work-life balance, over rust vinden en over stress op kantoor.

Wat als je ‘s nachts níet gestrest wakker ligt?

Maar hoe zit het als je ‘s nachts níet gestrest wakker ligt? Wat als je tevreden om zes uur je laptop dichtklapt, alle mails hebt beantwoord, alle to-do’s hebt afgetikt en de targets ruim hebt gehaald? Dan zou het zomaar kunnen dat je scheve blikken van een paar collega’s krijgt. ‘Zij loopt de kantjes er wel vanaf,’ en ‘ik zit hier overwerkt op het randje van een burn-out en madam is voor zessen thuis.’

Zijn we echt verslaafd aan altijd druk zijn, of denken we dat dat van ons verwacht wordt?

Waarom wordt het in onze westerse maatschappij wél geaccepteerd (en zelfs toegejuicht) als je uren (dagen) overwerkt, het allemaal niet trekt en vervolgens helemaal los gaat op de vrijdagmiddagborrel om de stress weg te drinken, zodat je maandag (wat zeg ik, zaterdag en zondag) vervolgens hetzelfde riedeltje kunt herhalen? Maar als je precies doet wat de baas van je verwacht, oh hell, zelfs af en toe wat extra’s doet dat niet in je werkomschrijving staat, en dit allemaal binnen de 40-urige werkweek voldoet – zonder zweetdruppels – je dan een luie werknemer bent die het zich er wel erg makkelijk vanaf maakt?

Druk? Lekker bezig!

Het zit inmiddels zo in onze maatschappij verweven dat ‘druk’ gelijk staat aan ‘lekker bezig’ zijn. Bedrijfspsycholoog Tony Crabbe schrijft in zijn nieuwe boek Nooit meer te druk over dit fenomeen. “We zijn ‘altijd druk zijn’ als iets positiefs gaan zien. We scheppen er zelfs over op. We willen graag drukker zijn dan anderen. We zijn verslaafd aan druk zijn. Op onze telefoon kijken is vaak het laatste en het eerste dat we op een dag doen.” Maar zijn we echt verslaafd aan altijd druk zijn, of denken we dat dat van ons verwacht wordt? En zorgen wij niet juist voor deze vicieuze cirkel?

Nee, maar Piet die elke dag om zes uur klaar is heeft gewoon niet genoeg te doen. Geef die man een extra taak, laat ‘m nog een rapport uittikken en verhoog zijn targets,’ hoor ik de menigte al roepen. Maar wat als Piet beter presteert dan Klaas, al ver boven zijn targets uitschiet en vaak genoeg andere collega’s helpt? Is het dan niet eerder Klaas waar eens kritisch naar gekeken moet worden?

Taboe doorbreken

We focussen al onze aandacht op het ‘te druk’ hebben, op burn-outs, wat we hieraan kunnen doen en dus recentelijk dat we verslaafd zijn aan dit ‘te druk’ zijn. Maar laten we het omdraaien en focussen op het niet te druk hebben? En laten we het oké maken als je het niet te druk hebt.

‘Lekker bezig Piet! Op tijd naar huis en al je werk op orde.’ Dan pas kunnen we deze vicieuze cirkel doorbreken en zijn we de burn-outs voor.

Goed, het is zes uur, ik klap mijn laptop dicht.

Bron: Bedrock

Gebied(en):

• Stress
• Persoonlijkheid

Bron: Het Tsuru Team