Waarom goede voornemens niet werken

Het ligt niet aan het sporten zelf: goede voornemens sneuvelen over het algemeen altijd. Een echte gedragsverandering is namelijk moeilijk, héél moeilijk, zoals iedereen die ooit wel eens een poging tot diëten, meer sporten of stoppen met roken heeft gedaan (dus iedereen!) zal kunnen beamen. 

Het komt hierdoor: wanneer je de eerste keer gaat sporten of een stuk taart laat staan, is dat nog eenvoudig. En als beloning daarvoor krijg je het goede gevoel dat hoort bij het bereiken van je doel: je voelt je een superheld. Maar na verloop van tijd wordt deze euforie minder en is er meer steeds wilskracht nodig. De beloning van het bereiken van het doel neemt af – het is immers ‘normaal’ geworden. De benodigde discipline daarentegen wordt groter: kiezen voor het gewenste gedrag kost steeds meer wilskracht. Logisch, want het levert in je hoofd steeds minder beloning op. Hoe langer je bezig bent, hoe moeilijker het daarom wordt om je voornemen vol te houden. In de tweede of derde week geef je het dus maar helemaal op.

Als je al een voornemen maakt voor het nieuwe jaar, vertel het dan vooral niet vooraf aan anderen: dit zorgt er namelijk voor dat het nog minder waarschijnlijk wordt dat het gaat lukken. Waarom? Door alleen maar je voornemen te noémen aan anderen, oogst je alvast een hoop sociale erkenning (“goed zeg!”), zonder dat je er ook maar iets voor hoeft te doen. Je neemt daarmee dus alvast een voorschot op de bewondering wanneer je daadwerkelijk begint, en die valt dan onherroepelijk tegen. En dan haak je dus extra snel af. Verras liever mensen als je al bezig bent, dat is beter voor je motivatie.

Natuurlijk kan het geen kwaad om jezelf uitdagende doelen te stellen voor het nieuwe jaar. Maar de vorm van een voornemen is daarvoor niet ideaal. Behalve voor jou natuurlijk. Jij bent de uitzondering op de regel.